Lieve jij
Waar zal ik beginnen? Mijn doula-vuurtje ontstond immers al zo lang geleden…
Als kind al kwamen andere kinderen naar mij toe om hun – vaak heftige – verhalen te delen. Ik luisterde aandachtig en betrokken, en dat bleek meestal genoeg. Op latere leeftijd veranderde er eigenlijk niet veel aan deze situatie, dus ik bleef luisteren. Toen ik afstudeerde, wist ik niet goed wat te gaan doen. Ik had het geluk (of de pech) dat álles mogelijk was. Ik besloot om geneeskunde te gaan studeren (omwille van mijn passie voor het menselijk lichaam) en hield dit twee jaar vol. Volhouden in de zin van mentaal volhouden, mezelf blijven in een wereld waar ik me allesbehalve thuis voelde. Er was pijnlijk genoeg geen ruimte voor mijn, soms alternatieve, inbreng. Na twee jaar succesvol examens afleggen, “hielp” het universum mij en stortte ik volledig in.
Amper 19 jaar en een burn-out van formaat. Wat volgde was de zwaarste periode uit mijn leven, maar tegelijkertijd een periode waar ik nu met veel dankbaarheid naar terugkijk. Ik heb jarenlang keihard gewerkt aan mezelf om daarna met een nieuwe mij opnieuw mijn leven te beginnen.
Mijn persoonlijke groei stopte natuurlijk niet daar, maar de basis was gelegd. Ik kan nu met trots zeggen dat ik ruim 15 jaar volgens mijn eigen waarden in het leven sta, dat ik mijn lichaam haarfijn aanvoel, dat mijn pad alsmaar duidelijker en makkelijker wordt, en dat ik steeds vaker de juiste ontmoetingen en gebeurtenissen aantrek.
Na die moeilijke periode gooide ik het over een andere boeg en besloot ik om leerkracht te worden. Mijn passie voor het menselijk lichaam werd opzijgeschoven, maar ik zou wél jongeren kunnen helpen en begeleiden. Want leerkracht zijn stopt bij mij niet bij lesgeven. Bij mijn eerste lesopdracht werd ik – toevallig of niet – meteen gevraagd om leerlingbegeleider te worden. Ik heb geen seconde getwijfeld en verdiepte me hierdoor nog meer in psychologische en emotionele processen.
En daar bleef het niet bij: intussen had ik mijn eerste paard gekocht en werd ik op alle mogelijke manieren met mezelf geconfronteerd, dankzij hen. Van het één kwam het ander en voor ik het wist, gaf ik hippotherapie in één-op-één sessies met mijn eigen paarden, volledig gericht op de noden van wie bij mij terechtkwam. Je hoort het al, coaching is vrijwel zeker de rode draad van mijn leven.
Ik verdiepte me ook in kruiden en essentiële oliën en vind het een zaligheid om deze in te zetten bij al mijn persoonlijke processen en die van een ander, dus óók bij de zwangerschap en de geboorte.
Toen ik drie jaar geleden zwanger werd van mijn zoontje, stond ik dan ook heel bewust in deze ervaring. Ik wist heel snel wat ik wou en wat ik niet wou. Ik wist ook dat ik daarvoor een zelfstandige vroedvrouw nodig had, en alsof het vanzelfsprekend was, kwam de liefste doula zomaar op mijn pad. Geloof me, zonder hen was het niet hetzelfde geweest. Het leven gaf mij immers geen gemakkelijke zwangerschap. Niet fysiek, maar wel mentaal werd ik enorm uitgedaagd door keuzes die boven mijn hoofd beslist werden. Je kan je inbeelden dat dat bij mij veel weerstand opriep. Dankzij mijn doula en vroedvrouw vond ik samen met mijn partner toch de moed om bij mezelf te blijven. Wat volgde, was de meest krachtige ervaring uit mijn leven. En precies dát is wat ik elke vrouw wil laten ervaren!
Dat ik doula wilde worden, kwam als een onverwachte ingeving, maar nu het vuurtje in mij brandt, is deze passie niet meer weg te denken. Ik wil jou in je kracht zetten, ik wil jou vertrouwen geven, ik wil jouw partner leren hoe jou te ondersteunen tijdens het mooiste proces van het leven. Word jij hier even warm van als ik? Twijfel dan niet om contact op te nemen.
Liefs, Ann
